Skóli og aftur skóli

Það hefur ekki mikið gerst hjá mér síðustu vikurnar, eftir Sigrrósartónleikana. Skólinn er sko í fullu swingi með tilheyrandi lestri og ritgerðarskrifum, nú er vika 5 í gangi og ég er nú þegar búinn að skila 4 stuttum ritgerðum (500-1000 orð). Fyrsta alvöruritgerðin (3000 orð) verður skrifuð nú um helgina, sú ritgerð er jafnframt lokaritgerðin í því námskeiði. One down, three to go.

Góðu fréttirnar eru þær að veturinn er á undanhaldi, sólin hækkar á lofti, daginn er farið að lengja og hitastigið fer hækkandi.

Svo ég vitni nú í athugasemdir ónefnds Reykvíkings á ónefndum bloggsíðum, þá er það nú svo að það er svo sannarlega 100% vinna að vera í námi og önnur 100% að sjá um kvenmanninn á heimilinu og það hjálpar ekki til að hún sé úr Reykjavík. Gaflarinn þarf sko að hafa fyrir því að halda uppi heiðri síns sveitarfélags á heimilinu, svona næstum því :)
Til að vinna mér inn góða inneign tók ég upp á því að baka fyrir nokkrum dögum. Katrín vissi ekkert, hún fór bara í sína hópvinnu eins og venjulega. Þegar hún svo kom heim beið hennar nýbökuð kaka (ekki Betty Crocker, til að hafa það á hreinu). Eins og skilja má datt af henni andlitið þegar hún kom heim. Til að toppa þetta allt saman þeytti ég rjóma. Kakan smakkaðist mjög vel, þó ég segi sjálfur frá og punktastaða mín í heimilishaldinu er ansi jákvæð.
Getur hinn ónefndi Reykvíkingur toppað þetta?

Námsmaður í útlöndum og heimsfrægðin

Þar kom að því, ég er orðinn íslenskur námsmaður í útlöndum. Ég er byrjaður í mastersnámi í utanríkisverslun (blanda af hagfræði og viðskiptafræði) í The University of Melbourne. Fullt nám hér er 4 námskeið, hvert um sig með sitt klassíska háskólaálag í náminu. Ég kem til með að þurfa skila lokaritgerðum í þeim öllum sem gilda frá 20% upp í 50% af lokaeinkunn en sem betur fer tek ég bara 1 lokapróf. 2 af námskeiðunum eru kennd um helgar (annað í ágúst og hitt í september), það sem kennt er í ágúst klárast með sinni 50% lokaritgerð 20.sept þannig að vinnuálagið ætti ekki að vera of mikið - vonandi. Annars stakk ég upp á því við Katrínu hvort ég ætti ekki að skipta um nafn og láta kalla mig herra Ritgarð, þar sem ég þarf að skrifa samtals um 20.000 orð í ritgerðum á þessari önn.
Annars leggst önnin bara furðuvel í mig þrátt fyrir allan þennan haug af ritgerðum og ég tala nú ekki um allt efnið sem ég er nú þegar búinn að prenta út - um 500 blaðsíður af lesefni í stað kennslubóka. Þessar 500 bls tilheyra bara 2 námskeiðum, það þriðja er eftir. Ég kem bara til með að lesa eina hefðbundna kennslubók til jóla.

Að enn skemmtilegri hlutum - heimsfrægðinni hér í Melbourne.
Ef þið kíkið á visir.is og sjáið þennan tengil þá sjáið þið hvernig heimsfrægðin fer með mann hér í henni Ástralíu.
Annars var það þannig að við skelltum okkur á tónleika með ekki ófrægara bandi en Sigur Rós í gærkvöldi, föstudag. Þrátt fyrir að hafa aldrei hlustað á þá sem heitið getur verð ég að viðurkenna að þeir voru nú bara skrambi góðir. Það skemmdi heldur ekki fyrir að við Katrín sveifluðum íslenska fánanum eins og við fengjum borgað fyrir það á meðan á tónleikunum stóð. Það eitt að standa þarna úti í mannhafinu með íslenska fánann að hlusta á íslenska hljómsveit svo langt frá heimaslóðum, fyllti mann svo af þjóðarstoltinu að orð fá því varla lýst. Það skemmdi heldur ekki fyrir að fá sérstakt klapp frá sjálfum söngvaranum í lok tónleikanna. Toppurinn hefði samt verið að fá að hitta kappana en öryggisverðirnir voru strangari en allt sem strangt er þegar kom að því að reyna komast baksviðs, hnuss, þá hefði þjóðarstoltið rifnað endanlega.

Eigið annars góða verslunarmannahelgi, gangið hægt um gleðinnar dyr.